Description:THESE ARE WORDS WE DON’T KNOW OFTEN AND DON’T HEAR MUCH

SI Anton ay mahilig makinig ng malalakas na tugtog ngunit wala syang pangibayo.

Ito ay ginagamit kapag mainit ang panahon karson silyo.

Ako ay kumupit sa kalupi ng aking ama.

Naputol ang lapis ni Anton kaya sya ay nanghiram sa akin ng yakis.

Ako ay lumabas at aking pinicturan ang duyog.

Ang aking magulang ay mahilig mag pahinga sa batalan.

Ako ay walang magawa kaya napag diskitahan ko bisitahin ang pook sapot.

Bumagyo sa aming Lugar kaya nag text sa akin ang sulat roniko ang NDRRMC.

Ako ay nag pagupit ang ginamit sa akin na pang gupit ay labaha.

Maganda ang tanawin sa labas kaya binuksan ko ang dung awan.

Ako si Rafael Padilla nakatira sa maragol muñoz. Ang mama ko ay nag tatrabaho sa ibang bansa ang Papa ko namn ay nasa nueva viscaya. Ang lola ko namn sya nalang nag aalaga sa amin ng mga pinsan ko at ako ay nag iisang anak ang mga pinsan ko namn iniwan na nang mga magulang nila ang mga ginagawa ko naman pag walang pasok nag tatrabaho ako sa bukid para may pambaon minsan namn bibigyan ako ng mama ko pambaon ko pag nasa bahay namn ako naka tambay lang ako Hindi ako gumagawa samin at mahilig ako akong mag puyat lalo na pag biyernes at sabado at mahilig din akong tumambay sa palengke lalo na pag maraming tao pag gabi namn sa pailaw namn ako Kaya lagi akong puyat masakit na ulo ng lola ko saki sa sobrang katigasan ng ulo ko katigasan kasi ulo ko simula nung nabarkada ako. nabarkada ako noong nag pandemya nag katrabaho natutung uminom natutung nag bisyo ,kaya habang ngayon umiiwas na ko sa mga barkada ko umiiwas narin ako sa mga bisyo gusto ko pang humaba buhay ko may kasabihan nga “di bale ng walang barkada pasta may magulang pa” kasi ang magulang pag nawala wala na yan lang ng aking talambuhay.